τηλεακτινογραφία

η, Ν

ιατρ. ακτινογραφία κατά την οποία η απομάκρυνση τής πηγής τών ακτίνων από το προς ακτινογράφηση αντικείμενο επιτρέπει τη λήψη εικόνας σε πραγματικό μέγεθος, μέθοδος η οποία χρησιμοποιείται συνήθως για τον προσδιορισμό τών πραγματικών διαστάσεων τής καρδιάς.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. αγγλ. teleradiography < tele- (< τηλ[ε]-*) + radiography «ακτινογραφία].